ظرفیت حافظه انسان در مقابل ظرفیت حافظه دستگاه های ذخیره اطلاعات

دستگاه های ذخیره اطلاعات ابتدایی در زمان خودشان شاهکار بودند. اگر به یاد داشته باشید، فلاپی ها اولین دستگاه های ذخیره اطلاعات بودند که خیلی از افراد از آن ها استفاده می کردند. جالب است بدانید که حجم فلاپی ها 1.4 مگابایت بوده است. این حجم در دنیای امروز بسیار کم است؛ حتی برای ذخیره سازی یک آهنگ هم کم است. اما در زمان خودش حضور فلاپی ها کمک بزرگی بود برای افرادی که با فایل ها سر و کار داشتند.

تکنولوژی پیشرفت کرد و دوران طلایی فلاپی ها رو به افول. اینجا بود که سی دی ها ظهور کردند. سی دی ها با ظرفیت 700 مگابایت تقریبا جزئی از زندگی همه ما بودند و همچنان هستند. در این زمان بود که افراد برای تماشای فیلم هایشان و یا گوش دادن آهنگ هایشان از سی دی ها کمک گرفتند.

اما همچنان مسئله حافظه وجود داشت و اگر مثلا فیلمی طولانی بود لازم بود که از چندین سی دی استفاده کرد. به همین خاطر مهندسان، به دنبال راهی گشتند که این مشکل را برطرف کنند. دی وی دی ها جایگزین سی دی ها شدند آن هم با ظرفیت 4.7 گیگابایت!

4.7 گیگابایت کافی بود که روی هر دی وی دی چندین فایل فیلم را رایت کرد. از آن جایی که انسان ها بی نهایت طلب هستند باز هم به دنیال این بودند که حجم را بالا ببرند. در نتیجه دی وی دی های با ظرفیت بالاتر ساخته شد؛ حتی همین الان هم همچنان در حال پیشرفت هستند!

تکنولوژی های بعدی که قدم در راه دستگاه های ذخیره اطلاعات گذاشتند فلش ها و مموری کارت ها بودند. فلش ها و مموری کارت ها هر کدام ظرفیت 1 ترابایت داشتند. این ظرفیت برای دستگاه های ذخیره اطلاعات عالی بود.

در نهایت نوبت به هارد دیسک ها رسید. ظرفیت هارد دیسک ها 20 ترابایت است؛ به عبارتی انگار شما 20 تا مموری کارت خریده اید.

اما با وجود همه این دستگاه های ذخیره اطلاعات، هنوز به گرد پای ظرفیت انسان هم نرسیده اند. مغز انسان ظرفیتی به اندازه 2.5 پتابایت دارد. برای اینکه متوجه شوید این حجم چقدر است خوب است که بدانید هر پتا بایت برابر هزار ترابایت است!! این یعنی شما در ذهن تان ظرفیتی به اندازه یک میلیون گیگابایت دارید. بیایید از این حجم از ظرفیت خدادادی عزیز به بهترین شکل استفاده کنیم.